Καλώς ήρθατε στήν Γαύδο

Το νησάκι της Γαύδου, απέναντι από τα Σφακιά, είναι το νοτιότερο σύνορο Ελλάδας και την Ευρώπης. Είναι 22 ναυτικά μίλια από το Λουτρό, ακριβώς στη μέση του νότιου Κρητικού πελάγους και η έκτασή του είναι 27 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Σύμφωνα με τόν Καλλίμαχο, αυτό είναι το αρχαίο νησί της Ωγυγία όπου, όπως ισχυρίζεται ο Όμηρος στην "Οδύσσεια", όπου έζησε η νύμφη Καλυψώ.

Άλλα ονόματα Γαύδος στο παρελθόν ήταν "Καύδος" και "Κλαύδος" (Ptolemens και Ierocles), "Κλαυδή ή Καύδη" (η Επιστολές), "Γότζο" (οι Ενετοί). Κατά την πρώτη Βυζαντινή περίοδο, Γαύδος είχε έναν επίσκοπο, όπως είχε πολλούς κατοίκους, αλλά, κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας, το νησάκι εγκαταλείφθηκε, καθώς πειρατές κατέφυγαν εκεί. Μέχρι τα τέλη του 18ου, αρχές του 19ου αιώνα,

Γαύδος ανήκε στα Σφακιά και ήταν μέρος του Δήμου της Ανώπολης Σφακίων. Το 1925, έγινε μια ξεχωριστή κοινότητα, και παρέμεινε τμήμα του νομού Σφακίων, μέχρι το 1950. Στη συνέχεια, δεδομένου ότι η πλειοψηφία των κατοίκων είχε μετακινηθεί στην Παλαιόχωρα, Γαύδος έγινε μέρος της επαρχίας Σελίνου. Βιβλιογραφία αναφέρει την ύπαρξη των 172 κατοίκων στους οικισμούς Καστρί, Άμπελος, Βατσιανά και Μετόχια, καθώς και την ύπαρξη των οικισμών πρίν τον πόλεμο, όπως Drethiana, Ξενάκη, Galana, Fragliathana.